Der Bettler


"En alte Maa, en arme Maa,

er spricht Ich um e Wohltat a.

E Stückli Brot ab Euem Tisch,

wenn’s Eue guete Willen isch !

He jo, dur Gotts Wille !

In Sturm un Wetter, arm un bloß,

gibore bin i uf der Strooß,

un uf der Strooß in Sturm un Wind

erzogen, arm, e Bettelchind.

Druf wo n i chräftig worde bi,

un d’Eltere sinn gstorbe gsi,

se han i denkt: Saldatetod

isch besser weder Bettelbrot.

I ha in schwarzer Wetternacht

vor Laudons Zelt un Fahne gwacht;

i bi bym Paschal Paoli

in Korsika Draguner gsi,

un gfochte han i wie ne Maa

un Bluet an Gurt un Säbel gha.

I bi vor mengger Batterii,

i bi in zwenzig Schlachte gsi

un ha mit Treu un Tapferkait

dur Schwert un Chugle’s Lebe trait.

Zletscht henn si mi mit lahmem Arm

ins Elend gschickt. Daß Gott erbarm!

He jo, dur Gotts Wille ! "

"Chumm, arme Maa !

I gunn der’s, wie n i’s selber ha.

Un helf der Gott uus dyner Not

un tröst di, bis es besser goht."

"Vergelt’s der Gott un dank der Gott,

du zarten Engel, wyß un rot;

un geb der Gott e brave Maa! -

Was luegsch mi so biwegli a?

Hesch öbben au ne Schatz im Zelt,

mit Schwert un Roß im wyte Feld?

Biwahr di Gott vor Weh un Laid

un geb dym Schatz e sicher Glait

un bring der ball e gsunde Maa!

`s geht zimli scharf vor Mantua.

`s cha sii, i chönnt der Meldig gee. -

Was luegsch mi a un wirsch wie Schnee

un saisch nit: Henk dy Bettelgwand,

dy falsche graue Bart an d’Wand?

Jetz bschau mi recht, un chennsch mi no?

Geb Gott, i seig Gottwilche do !"

"Heer Jesis, der Fridli, my Fridli isch do!

Gottwilche, Gottwilche, wohl chenn i di no !

Wohl het mi biglaitet dy lieblichi Gstalt

uf duftige Matten, im schattige Wald.

Wohl het di biglaitet my bchümmeret Herz

dur Schwerter un Chugle mit Hoffnig un Schmerz

un briegget un bettet. Gott het mer willfahrt

un het mer my Fridli un het mer en gspart.

Wie chlopft’s mer im Buese, wie bin i so froh!

O Muetter, chumm waidli, my Fridli isch do!"



(* 1760-05-10, † 1826-09-22)



Weitere gute Gedichte von Johann Peter Hebel zum Lesen.