Bald denki, ‘s isch e bösi Zit,

und weger ‘s End isch nümme wit;

bald denki wieder: loß es goh,

wenn’s gnug isch, wird’s schon anderst cho.

Doch wenni näumen ane gang

und ‘s tönt mer Lied und Vogelsang,

so meini fast, i hör e Stimm:

»Bis z’fride! ‘s isch jo nit so schlimm.«